Ողջոյն, իմ ամենահին բարեկամ, իմ անդաւաճան ընկեր, իմ կեանքի ամենագեղեցիկ օրերի ուղեկից։ Ես գրում եմ քեզ այսքան տարիների հեռուից, երկարատեւ լռութիւնից յետոյ... որովհետեւ այլեւս անկարող եմ լռել, որովհետեւ լցուած եմ անյագ կարօտով, սիրով ու արթնացած վերյուշով... Եւ այս ամէնի համար, հաւատա՛, ժամանակ էր պէտք։ Համոզուած եմ, որ եթէ անգամ կարդաս իմ նամակը, պատասխանը չես կարող ուղարկել։ Բայց միեւնոյն է, գրում եմ։