Գլխաւոր » 2014 » Օգոստոս » 13

Նա ասում էր՝ լսէ՛ք, իսկ մենք չէինք լսում...
Նա ասում էր՝ նայէ՛ք, անիմաստ էր թւում...

Նա գնում էր հեռու ու սարերն էր ելնում,
Իր հաւատը տանում վճիտ աղբիւրներին,
Ու խմում էր երկար, բայց ծարաւն էր անյագ,
Ու կարօտն էր անմար՝ անտես ակունքների...

Դիտումներ 323 | © Լուսինէ Աւետիսեան | Ամսաթիւ 13.08.2014 | Մեկնաբանութիւններ (0)

Ստորոգութիւն Ստեղծագործութիւններ| | Մանրամասն »»»


Сделать бесплатный сайт с uCoz