Ծիծեռնակի թուխ մարմինն արդարեւ ինչ-որ սահման է,
Որ խանգարում է Անեզրութեան հետ նրա ձուլմանը...
Նիւթի փշրանքն այդ սահմանն է նաեւ Անսահմանութեան,
Որ ծաւալւում է՝ պարունակելով իր խորքերում մեզ...
 

Աստուածակերտ հողագնդի իր հարազատ բնօրրանում ապրել ու արարել է մի ազգ, ստեղծել է հայրենիք, մշակոյթ։
Քաղաքակրթութեան ամենահին ակունքներից է եկել եւ տարածել լոյսը նրա։
Իջել է Արարատից ու որթատունկի հետ ապրեցրել իր ազնիւ տեսակը։
Երկրագործութեան հնագոյն կենտրոն է դարձրել իր հայրենիքը, ստեղծել ու աշխարհին բաշխել ՀԱՑԻ մշակոյթը, պաշտել ՀԱՑԸ որպէս մեռնող-յարութիւն առնող աստուածութիւն, եւ ՀՈՂԸ...