|
 Վարդգէս Սուրէնեանց
«Գառնիկ ախպեր» հէքիաթի նկարազարդումներից
|
Իմ երեխաներից մինը մի Զատկից առաջ մի գառն ունէր: Ամբողջ օրը գրեթէ զբաղուած էր նրանով: Տանում էր արածացնում, խոտ էր քաղում նրա համար, ստիպում էր, որ ուտի, ստիպում էր, որ ջուր խմի, մի խօսքով միանգամայն մտերմացել էր հետը:
Եւ անհամբեր սպասում էր, որ Զատիկը պիտի գայ, շուտ-շուտ հարցնում էր, թէ քանի անգամ պիտի քնենք, որ գայ, իր գառանն էլ ասում էր, որ նա էլ ուրախանայ, թէ Զատիկ պիտի գայ: