Մահթումկուլի Ֆրագի (1727 - 1783)

 

ՎԻՐԱՒՈՐԸ

Թարգման՝ Լուսինէ Աւետիսեան

 

Ժլատ է եղել խնդութիւն բաժանողը.

Իմ սիրտը այրել են խայթոց ու փորձանք,

Պատել է մարմնիս Էյուպի* մարմնի դողը,

Խոցուած եմ, իսկ դուք օգնելու ինձ չեկաք։

 

Տապից ածխացած լեռնային լանջերով մին

Քաշում է անտունը իր կեանքն հառաչով լի..

Վիկտոր Կոնոպլյով Յառնած եզերք Թարգմ.՝ Լուսինէ Աւետիսեան   Նորից գարունն անց կը թեւեմ իմ լեռնեզերքը, թովիչ եզերքը, կրկին ուզում եմ ես տեսնել անյուշ եզերքը անստեղծ եզերքը։ Ամէն մի թարմ թերթիկը քո՝ ծաղկող եզերք, բուրող եզերք, ամէն ձայնիկ, ամէն հնչիւն՝ երգող եզերք, լռող եզերք։ Իմ մէջ առնել եմ քեզ ուզում, զգլխիչ եզերք, զգոնիչ եզերք, հունդից ելած կանաչ ծիլով սնուցիչ եզերք, ստեղծիչ եզերք։ Քո մէջ տենչում եմ յարաճել անհուն եզերք, հոգու եզերք, Ճամփեքս գիրկն են քո բերում, խաչուած եզերք, յառնա՜ծ եզերք...   ►Լսել

Виктор Коноплев Воскресший край     Вновь за весною полечу в мой горный край прекрасный край увидеть снова я хочу библейский край предвечный край твой каждый свежий лепесток цветущий край пахучий край твой каждый голос голосок поющий край молчащий край хочу вобрать в себя сполна пьянящий край бодрящий край ростком зелѐным из зерна кормящий край творящий край в тебе мечтаю прорасти великий край духовный край к тебе ведут мои пути распятый край воскресший край!   ►Слушать

 

ԽՈՒԼՈՒՀԱՄՐ ԴԵՒԵՐԸ

«Ո՞վ է այնպէս կոյր, ինչպէս ծառան իմ, եւ այնպէս խուլ,
ինչպէս պատգամաբերը իմ ուղարկած»։
(Եսայի 42;19)

Նրանք շրջում են աշխարհում՝
Աչքները կոյր խուլուհամրերը,
Գծում հրէ նշան-խազերը
Թեւատարած խաւարի մէջ։

Նրանց լոյսով զնգում վիհերը,
Նրանք ոչինչ չեն նկատում,
Լոկ արարում են ու կոչմանը
Կանխածիր անհաս են մնում...

Ճեղքած անարշալոյս գիշերը՝
Նետում են ցոլք նախագուշակ...
Նրանց նսիհն* Աստծոյ պատկերն է՝
Մութի´ մէջ ամպերից ծագած։

* Նսիհ - բախտ, ճակատագիր, ճակատի գիր
© Թարգման՝ Լուսինէ Աւետիսեան, 2015

Թարգմ.՝ Լուսինէ Աւետիսեանի

Ա. ԽՈՐՀՐԴԱՒՈՐ ԱՄԱՌԱՆՈՑԸ

Սիմեիզի շրջակայքում զբօսանքների ժամանակ ուշադրութիւնս գրաւեց լեռան կտրուկ զառիկողին տեղաւորուած միայնակ մի ամառանոց։ Դէպի այդ ամառանոցը տանող ճանապարհ անգամ չէր գցուած։ Այն պատում էր բարձր շրջապարիսպը՝ միակ ցածր դռնակով, որ միշտ պինդ ծածկուած էր լինում։ Եւ ո´չ մի բոյսի թուփ, ո´չ մի ծառ չէր երեւում պարսպի վերեւում։ Ամառանոցի շուրջ դեղինին տուող ապառաժների մերկ սանդղավանդներն էին, նրանց միջեւ տեղ-տեղ աճել էին մոշի ազազուն թփեր եւ լեռնային գաճաճ թեք սոճիներ...